Western bitten

Het Western bit

Western bitten zijn bitten die gebruikt worden voor het westernrijden, een rijstijl die is ontstaan in Noord-Amerika. Western bitten hebben meestal geen neusriem, maar wel een kinriem die het bit op zijn plaats houdt. Er zijn verschillende soorten western bitten, zoals:

• Snaffle bitten: Deze hebben geen scharen, maar wel ringen die aan het mondstuk bevestigd zijn. Ze zijn geschikt voor jonge of onervaren paarden, omdat ze een zachte en directe inwerking hebben. Ze kunnen enkel of dubbel gebroken zijn, of een rolletje in het midden hebben.
• Bitten met scharen: Deze hebben wel scharen, die een hefboomwerking hebben. Ze zijn geschikt voor oudere of ervaren paarden, omdat ze een sterkere en indirecte inwerking hebben. Ze kunnen ook enkel of dubbel gebroken zijn, of een tongboog of rollers hebben

Western bitten zijn meestal gemaakt van koper, staal of kunststof. Ze worden gecombineerd met western teugels, die meestal lang en gesplitst zijn. Western bitten kunnen online besteld worden, maar het is belangrijk om de juiste maat, vorm en stijl te kiezen voor het paard en de discipline. Daarom kunt u ook langskomen om zelf de kwaliteit vooraf te ervaren.

Wat is het verschil tussen een enkel en dubbel gebroken bit?

Een enkel gebroken bit en een dubbel gebroken bit zijn twee soorten bitten die gebruikt worden om een paard te berijden of te mennen. Een bit is een metalen of kunststof staaf die in de mond van het paard ligt en waarmee de ruiter of menner signalen kan geven. Het verschil tussen een enkel gebroken bit en een dubbel gebroken bit zit in het aantal breuken of scharnierpunten in het mondstuk.

Een enkel gebroken bit
heeft één breuk of scharnierpunt in het midden van het mondstuk. Dit bit kan in het midden dubbel worden gevouwen, waardoor een omgekeerde V ontstaat als je de twee bitringen naar elkaar toe te duwt.  Door inwerking van de teugels op de bitringen, komt het omhoog komt in de mond. Het grote voordeel hiervan is dat er minder druk op het midden van de tong is dan bij een dubbel gebroken mondstuk. Het nadeel is dat er meer druk op de lagen (het gedeelte zonder tanden en kiezen) en de zijkant van de tong komt te staan. Bij inwerking heeft het namelijk een knijpend effect.

Een enkel gebroken bit wordt vaak wat ouderwets gevonden, maar sommige paarden geven de voorkeur aan dit bit, boven een dubbel gebroken bit.

Een dubbel gebroken bit
heeft twee breuken of scharnierpunten in het mondstuk, met een klein stukje ertussen. Dit bit kan niet zo ver gevouwen worden als een enkel gebroken bit, maar ligt wel vlakker in de mond.

Het kleine stukje in het midden kan verschillende vormen hebben, zoals een rolletje, een tongboog of een bolletje. Als het bit beweegt door de inwerking van de teugels op de bitringen, komt het niet omhoog in de mond, maar oefent het meer druk uit op het midden van de tong.

Het voordeel hiervan is dat de druk op tong, lagen en mondhoeken gelijkmatiger is dan bij een enkel gebroken mondstuk. Het nadeel is dat sommige paarden het bit teveel beweging in de mond vinden hebben, of dat het kleine stukje in het midden irriteert.

Een dubbel gebroken bit is het meest populaire bit, omdat de meeste paarden er goed op lopen.

Het verschil tussen een enkel gebroken bit en een dubbel gebroken bit hangt dus af van de vorm, de werking en de voorkeur van het paard en de ruiter of menner. Er is niet één bit dat voor alle paarden geschikt is, dus het is belangrijk om goed te kijken naar wat je paard nodig heeft en fijn vindt.

Hoe weet ik welk bit mijn paard fijn vindt?

Om te zien of je paard een enkel gebroken bit of een dubbel gebroken bit fijn vindt, kun je letten op de volgende signalen:

1. De reactie op het bit: Als je het bit in de mond van je paard doet, kun je kijken hoe hij reageert. Accepteert hij het bit rustig, of spuugt hij het uit, schudt hij zijn hoofd, kauwt hij erop of trekt hij zijn lippen op? Een paard dat het bit accepteert, zal meestal zijn mond sluiten en rustig kauwen. Een paard dat het bit afwijst, zal meestal zijn mond openen, zijn tong uitsteken of proberen het bit te ontwijken.
2. De houding van het hoofd en de hals: Als je gaat rijden met het bit, kun je kijken naar de houding van het hoofd en de hals van je paard. Is hij ontspannen en nageeflijk, of is hij gespannen en stug? Een paard dat het bit fijn vindt, zal meestal zijn hoofd laag en rond dragen, met een lichte buiging in de hals. Een paard dat het bit niet fijn vindt, zal meestal zijn hoofd hoog en strak dragen, met een rechte of holle hals.
3. De reactie op de teugelhulpen: Als je teugelhulpen geeft met het bit, kun je kijken naar de reactie van je paard. Volgt hij de teugelhulpen soepel en gehoorzaam, of verzet hij zich tegen de teugelhulpen? Een paard dat het bit begrijpt, zal meestal de teugelhulpen volgen en zich aanpassen aan de druk. Een paard dat het bit niet begrijpt, zal meestal de teugelhulpen negeren of zich ertegen verzetten.

Door deze signalen te observeren, kun je een idee krijgen van welk type bit je paard het fijnst vindt. Het kan ook helpen om verschillende bitten uit te proberen en te vergelijken hoe je paard erop reageert.

Hoe laat ik mijn paard aan een bit wennen?

Om je paard te trainen om het bit te accepteren, kun je de volgende stappen volgen:

1. Introduceer het bit langzaam en voorzichtig. Begin met het bit zachtjes in de mond van je paard te doen met je hand. Laat het paard dan het bit verkennen en wennen aan het gevoel.
2. Beloon het paard voor het accepteren van het bit. Geef het paard een snoepje of een aai als hij het bit rustig in zijn mond houdt. Herhaal dit een paar keer totdat hij het bit zonder problemen neemt.
3. Doe het hoofdstel om bij het paard. Zorg ervoor dat je het hoofdstel goed afstelt, zodat het bit niet te hoog of te laag in de mond hangt. Controleer ook of de neusriem en de keelriem niet te strak of te los zitten.
4. Begin met rijden met het hoofdstel. Kies een rustige en veilige plek om te rijden, zoals een bak of een wei. Gebruik een zachte en constante druk op de teugels om je paard te sturen en te remmen. Beloon je paard voor elke reactie op het bit, hoe klein ook. Wees geduldig en consequent, en bouw de moeilijkheidsgraad langzaam op.